رمان یادبود آخرین مرقومه  در مورد صندوقچه ای هست که بعد از مادربزرگ به دست نوه‌اش می افتد و او حالا با اسراری مواجه هست که برایش دردسر درست میکنند

یادبود آخرین مرقومه

خلاصه رمان :

صندوقچه ی قدیمی مادربزرگ همیشه مشغله فکری‌اش بوده؛ صندوقچه‌ای که هیچگاه اجازه‌ی دیدن محتویات آن را نداشت!
اما این صندوقچه با مرگ ناگهانی مادربزرگش و شوکی که به خانواده‌اش وارد می‌شود

حال به دست او افتاده و با دیدن محتویات آن، چیزی که هیچگاه تصورش را هم نمی‌کرد،

با تشویش و نگرانی راهی یزد می‌شود به امید اینکه بتواند حقایق را آشکار کند!

مقدمه:

با گیر کردن لبه‌ی لباسش به شوفاژ، ایستاد و

با چشمان پر وحشتش خیره‌ی چشمان کاربنی او شد.
او خنجرش را که با الماس‌های سرخ تزئین شده بود،

با حرکتی سریع از غلاف بیرون آورد که باعث ریختن موهای عـریـ*ـان قهوه‌ای‌اش

بر روی شانه‌اش شد. زمزمه‌اش در اتاق پیچید:
-ساوین بانوی سوم گروه دیجور* ها، تو به دلیل کشتن یک انسان و بانو ماری،

مجازات تو به دستور سرورم هامون، مرگ هست.
و بعد خنجرش را بالا برد و در قلبش فرو کرد.

قسمتی از متن رمان یادبود آخرین مرقومه :

عکس های را داشت نگاه می کرد که نگاه خرمایی‌اش به عکسی میخ شد.
مردمک چشمانش گرد شد و با دهانی که کمی باز شده بود به عکس نگاه کرد.
بی بی بود با صورتی جوان و همانند غنچه های تازه باز شده، همانطور شاداب و سرحال.
با کتی بلند و پر از نقش هایی زیبا و دوست داشتنی، همراه دامنی کوتاه، جوراب شلواری و کلاهی زیبا و حصیری که به موهای بازش زیبایی خاصی داده بود.
کلاه را به یاد داشت.
کلاهی که به گفته بی‌بی خیلی با ارزش بود..‌.
حصیری و زرد رنگ بود و رمانی کلفت و صورتی، به دور آن پیچیده شده بود.
بی بی در عکس با لبخند به دور دست خیره شده بود؛ اما نکته مهم اینجا بود که مکانی که بی بی در آنجا ایستاده بود، کویر بود.
برای مونا باور نکردنی نبود.
آنجا یک کویر معمولی نبود، آنجا کویر کاراکال بود!

یادبود آخرین مرقومه